Che è successo alla nostra classe? Chiede Adam a Tel-Aviv

È difficile affrontare questi tempi, è difficile vivere onestamente

Che è successo alla nostra classe? Wojtek in Svezia nel porno club

Scrive: mi pagano bene, e comunque per quello che mi piace

 
Kasia con Piotrek sono in Canada, perché lì hanno buone prospettive

Staszek negli Stati Uniti se la cava, Pawel si è abituato a Parigi

Gosia con Przemek vanno avanti a malapena – a maggio sarà il terzo figlio

Inultilmente si lamentano col governo che anch’essi vorrebbero l’Occidente

 
Magda invece sta a Madrid, sposerà uno spagnolo

Maciek a dicembre perse la vita, quando perlustravano le case

Janusz, quello che tutti invidiavano, che ogni onda è la sua

È chirurgo, cura la gente, ma suo fratello s’impiccò

 
Marek è in carcere perché si rifiutò di sparare a Michal

Ed io scrivo le loro storie – ecco tutta la classe

C’è ancora Filip – fisico a Mosca, vincitore di vari premi

Viene quando vuole in Polonia, lo ricevette il primo ministro

 
Ho ritrovato tutta la classe: in esilio, nella patria, nella tomba

Ma qualcosa è cambiato: ognuno fila la lana

Ho ritrovato tutta la classe: cresciuta e matura

Ho graffiato l’infanzia, ma non è stato troppo doloroso

 
Non più ragazzi, ma uomini. Donne, non ragazze.

L’infanzia si cicatrizza in fretta, di nessuno è la colpa

Tutti sono responsabili, tutti hanno obiettivi nella vita

Tutti sono relativamente normali, ma è comunque poco

 
Non so cosa vorrei, che stella brilla su di me

Quando tra tutte queste facce conosciute cerco sempre le facce dei bimbi

Perché giro la testa, anche se nessuno grida: Amico!

Che qualcuno giochi con me a briscola, o almeno a nascondino

I propri rami, le proprie foglie mettiamo tutti

Le radici in esilio, nella patria, nella tomba

Giù, accanto, su, verso il sole, a perdere la vita, a destra, a manca

Chi ricorda alla fine che l’albero è comunque uno e lo stesso…

Uno e lo stesso…

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

In lingua originale:

 

NASZA KLASA

Jacek Kaczmarski

 

 

 

 

 

Co się stało z naszą klasą? Pyta Adam w Tel-Avivie
Ciężko sprostać takim czasom, ciężko w ogóle żyć uczciwie
Co się stało z naszą klasą? Wojtek w Szwecji w porno-klubie
Pisze: dobrze mi tu płacą za to, co i tak wszak lubię (x2)
 
Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, bo tam mają perpektywy
Staszek w Stanach sobie radzi, Paweł do Paryża przywykł
Gośka z Przemkiem ledwie przędą - w maju będzie trzeci bachor
Próżno skarżą się urzędom, że też chcieliby na zachód
 
Za to Magda jest w Madrycie i wychodzi za Hiszpana
Maciek w grudniu stracił życie, gdy chodzili po mieszkaniach
Janusz, ten co zawiść budził, że go każda fala niesie
Jest chirurgiem - leczy ludzi, ale brat mu się powiesił
 
Marek siedzi za odmowę, bo nie strzelał do Michała
A ja piszę ich histrorię - i to już jest klasa cała
Jeszcze Filip - fizyk w Moskwie, dziś nagrody różne zbiera
Jeździ kiedy chce do Polski, był przyjęty przez premiera
 
Odnalazłem klasę całą na wygnaniu, w kraju, w grobie
Ale coś się pozmieniało: każdy sobie żywot skrobie
Odnalazłem całę klasę wyrośniętą i dojrzałą
Rozdrapałem młodość naszą, lecz za bardzo nie bolało
 
Już nie chłopcy, lecz mężczyźni. Już kobiety, nie dziewczyny
Młodość szybko się zabliźni, nie ma w tym niczyjej winy
Wszyscy są odpowiedzialni, wszyscy mają w życiu cele
Wszyscy w miarę są normalni, ale przecież to niewiele
 
Nie wiem sam, co mi się marzy, jaka z gwiazd nade mną świeci
Gdy wśród tych nieobcych twarzy szukam ciągle twarzy dzieci
Czemu wciąż przez ramię zerkam, choć nie woła nikt: Kolego!
Że ktoś ze mną zagra w berka, lub przynajmniej w chowanego
 
Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie
I korzenie oczywiście na wygnaniu, w kraju, w grobie
W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, na stracenie, w prawo, w lewo
Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo...
Jedno i to samo drzewo...